Een gevoel van heimwee, toch wel een beetje. We zijn vanochtend vertrokken uit Chitwan en missen het nu al. De heerlijke 33 graden, de tandheelkundige behandelingen waarvoor we hier gekomen zijn, de olifanten die gezellig door de straten banjeren. Ja, Chitwan en de mensen die er wonen hebben zeker een speciaal plekje in ons hart weten te veroveren. Dat geldt eigenlijk wel voor heel Nepal: een onbeschrijfelijk mooi land, maar Chitwan is voor ons extra speciaal omdat we hier ook echt met en voor de lokale bevolking aan het werk zijn gegaan. Je bent dan even niet meer de toerist, maar een onderdeel van het dagelijks leven. Helaas zitten onze behandeldagen er al weer op, we hadden nog even door kunnen gaan. Als iedereen aan het eind van de dag uitgeteld op de stoeltjes neerplofte stuiterden wij nog door de praktijk om de laatste mensen te behandelen.
De belangrijkste doelgroep van onze behandelingen waren de schoolkinderen van de scholen in de omgeving (zie vorige blog voor uitleg). De eerste 2 dagen zijn er dan ook 100 schoolkinderen per dag langs gekomen en waar nodig behandeld. Ook kwamen er mensen uit de omgeving met pijnklachten. Hier in Nepal is het altijd een beetje afwachten hoe het loopt met de religieuze feestdagen (ze hebben er heel veel - hoe, wat of wanneer blijft altijd erg onduidelijk). Op onze 3e en 4e werkdag bleek er dan ook een feestdag/vrije dag te zijn. We zouden ons tijdens deze twee dagen dagen vooral richten op het behandelen van mensen uit de omgeving die langs kwamen met pijnklachten, tandheelkundige wensen etc. Voordat we aankwamen in Chitwan is het nieuws verspreid dat er een tandheelkundig team zou komen. Het is altijd een beetje een verrassing hoe goed de mond tot mond reclame werkt, maar in ons geval heeft dit goed uitgepakt. We hebben het twee dagen onwijs druk gehad en veel kunnen behandelen. Omdat we in een kliniek werken hebben we de mogelijkheid om behalve de gebitsreiniging instructies ook gebitsreiniging uit voeren, te boren en vullen en kiezen te trekken. Alles gaat wel op z'n Nepalees: dingen werken niet zoals ze horen en al onze hygiëne richtlijnen hebben we wat terug moeten schroeven. Het is even een omschakeling, want zoals wij in Nederland werken qua materiaal en hygiëne is dat hier gewoonweg niet mogelijk. In Nederland steriliseren we onze spullen in een thermodesinfector (soort vaatwasser die heel heet wordt). Hier gaat het gewoon met een sopje en een afwasborstel. We hadden gelukkig wel alcohol doekjes gevonden zodat we het voor ons idee allemaal toch nog een beetje bacterievrij konden houden. We hebben die paar dagen super veel kunnen doen. We hebben heel veel controles uitgevoerd, pijnklachten gezien, vullingen gemaakt, gebitsreiniging uitgevoerd en ook zeker de nodige kiezen getrokken.
De laatste dag in Chitwan mochten we nog even de toerist uithangen. De dag begon met een kano tocht om krokodillen te spotten, via een bushwalk op zoek naar nog meer exotische dieren kwamen we uit bij een olifantenfokkerij. Hier hebben we ons prima vermaakt met een paar super schattige nieuwsgierige baby olifantjes. Het hoogtepunt van de dag was het olifantenwassen. Je zit op een olifant, wordt door de olifant nat gegooid en vervolgens een paar keer het water in gegooid. De dag eindigde met een safari op de rug van een olifant. Echt een onvergetelijke dag.
We hebben vandaag 7 uur in de bus gezeten en maken een tussenstop in Nagarkot. Nagarkot is een bergdorpje, dit dorp staat bekend om het mooie uitzicht over de Himalaya. In de ochtend kun je hier de de zon op zien komen, in combinatie met het uitzicht over de bergen is dit prachtig. Dat we daarvoor om 5 uur 's ochtends in de kou buiten moesten zitten was het allemaal waard.
Na een stevige bergwandeling van ongeveer 10km, waarbij we werden beloond met een indrukwekkend uitzicht over de Himalaya, keren we voor onze laatste dag terug naar Kathmandu.
